14 de febrero: San Valentin

Hoy, día de San Valentín nos han propuesto comentar una página web sobre el machismo y las relaciones de hoy en día. Para entender mejor sobre qué habla la página hemos respondido y reflexionado sobre las siguientes preguntas:

¿Qué te gusta y qué te parece novedoso? ¿Por qué?

 Después de haber ojeado la página web que nos facilitaron en clase (www.enredatesinmachismo.com), hemos visto varios aspectos novedosos que a su vez nos parecen muy interesantes. Lo que más nos ha llamado la atención, es el hecho de que traten este tipo de temas tan delicados con naturalidad, y además ofrecen información y consejos para llevar una relación sana y sin machismos. 

La página web en su totalidad nos ha parecido novedosa, tanto por el hecho de estar abierta a todo tipo de público, porque ofrece información de todo tipo y no solo dirigida a las mujeres sino también a los hombres.

 2.-¿Te parece un lío lo de sexo y género?

 El concepto de sexo y género no nos parece complicado ni lioso. Es verdad que antes de leer el texto no conocíamos la diferencia y tampoco éramos conscientes de ella, pero,el texto nos ha abierto los ojos y hemosaprendido cual es la diferencia sin ningún problema. Además, cabe mencionar que estamos totalmente de acuerdo con lo que dice en cuanto a esta idea.

¿ Tiene algo que ver lo del lío del sexo y el género con la aniztasuna?

El lío del sexo y género están totalmente unidos con el concepto de aniztasuna, porque el hecho de que en ocasiones el sexo no concuerde con el género proboca rechazo ya que no es algo común y al no tener información suficiente,  este tema genera rechazo en nuestra sociedad.

5.- Mitos del Amor Romántico. 

 Lo que más no ha llamado la atención de este artículo es el hecho de que la sociedad es la que nos enseña a amar y lo hace de manera distinta para los chicos y para las chicas. Además, lo que la sociedad nos enseña sobre el amor y sobre cómo amar son mitos,  mitos del amor romántico concretamente. Estos mitos son "falsas creencias que aceptamos como verdaderas pero que no responden a la realidad sino a la idealización de la misma" y hace que nuestra visión del amor sea totalmete desenfocada.

 ¿ Tiene que ver algo el machismo y el amor romántico? 

 Creemos que el machismo está muy unido con el añor romántico, pues uno de los mitos es que los niños, al contrario que las niñas, deben ser activos, ellos serán los que rescaten, los que decidan, y se les transmite la idea de que el amor está muy bien pero que hay otras facetas en su vida que son más o igualmente importantes y que su papel en el amor, como en la vida.

A las niñas en cambio, se les enseña que una de las cosas más importantes en su vida será conseguir que un hombre las quiera y que permanezca a su lado e interiorizan esa idea desde pequeñas ya que los cuentos, canciones y películas refuerzan estos valores.

¿ Cómo podemos trabajar contra los mitos del amor romántico en la educación infantil? desde nuestras aulas de 3-6 años por ejemplo.

Para poder romper con los mitos románticos, nos parece importante educar en igualdad desde que son pequeños, y ese va a ser nuertso trabajo como educadores infantiles. Por lo tanto, en estas edades lo más importante es transmitir los mismos valores tanto a chicos como a chicas y tratar en igualdad a ambos sexos.

Para poner en práctica lo dicho anteriormente haríamos actividades centradas en la igualdad de género.

AGENCIA DE ORGANISMOS VIVIENTES (Tabacalera)

Aquí os muestro una exposición muy especial a la que tuve oportunidad de conocer y explorar. El arte moderno intenta transmitirnos sensaciones que nos invitan a la reflexión a la vez que abordan temas que existen hoy en día en la realidad.

Personalmente me gusta el arte pero he de decir que en cuestiones de arte moderno no soy una fiel seguidora ya que no he tenido oportunidad de estudiarla y seguirla, y lo más importante, de entenderla. 

La exposición Agencia de Organismos Vivientes toma como punto de partida la relación entre las estructuras sociales y la naturaleza, desde la perspectiva del arte contemporáneo.

Agencia de Organismos Vivientes es una exposición que muestra la interacción y la comunicación entre diferentes fenómenos y ecosistemas presentes en la litosfera, la atmósfera, la biosfera y la hidrosfera. Las obras y artistas seleccionados para la muestra, se acercan, desde diferentes perspectivas, a la huella que los humanos estamos dejando en el planeta. Como bien explica en la web https://www.tabakalera.eu/es/agencia-de-organismos-vivientes-pauline-doutreluingne-exposicion

 

Reflexionando sobre documentales

En la clase de hoy, como el curso lo vamos a enfocar al medioambiente, hemos visto dos breves documentales sobre el agua. El primero, situado en un poblado africano, trata sobre la contaminación del agua y los problemas que conlleva para la salud de los ciudadanos. El segundo en cambio, hablaba de la subida del nivel del mar y de las dificultades que y problemas que están apareciendo en una ciudad holandesa.

Tras ver los documentales se nos han formulado unas cuestiones que nos dan pie a reflexionar no solo sobre la importancia del agua, sino también sobre lo que este aspecto influye en nosotros y nuestro futuro como educadores.

Para respondr a la primera cuestión, yo creo que los directores tienen un fin específico con la realización de dichos documentales. En primer lugar, creo que ambos directores quieren por una parte enseñar que existe un problema con el agua, bien sea por la contaminación o por la subida del nivel del mar como antes he comentado, y por otra parte gracias a ellos intentan concienciar de los problemas que existen en torno al agua. Además en ambos documentales los protagonistas son niños. niños que se alertan por un problema y que quieren darle la vuelta a la situación. Con ello, creo que los directores quieren hacernos ver que el cambio, aunque esté en manos de todos, es en gran parte responsabilidad de los niños pues ellos van a ser el futuro, y por eso debemos educarles e intentar que crean conciencia de los problemas.

El ver estos documentales me ha dado pie a reflexionar sobre la importancia de conocer los problemas que existen con el agua y a la vez, el importante papel que tenemos los educadores respecto a este tema, ya que como se puede apreciar en el primer documental, la escuela es un gran medio de concienciación y aprendizaje, no solo de materias, sino que tambien de la vida cotidiana y aspectos tan importantes como el medio ambiente.

Por ello, creo que como futura educadora debería tomar más conciencia de los problemas medioambientales y aprovechar la oportunidad de poder transmitirles a los niños la gravedad de esta siuación y poder concienciarles de la misma ya que serán ellos los perjudicados y los que podrán darle la vulta a la situación.

Además de todo lo anterior, los documentales me han dado pie a reflexionar sobre los problemas medioambientales que tengo a mi alrededor. El que me resulta más preocupante es el vertido a los ríos de sustancias contaminantes que deshechan las fábricas. De todas formas, las instituciones públicas están haciendo todo lo posible por aminorar los efectos de la contaminación, esto es algo que me hace pensar que las instituciones son conscientes de que existe un problema con la contaminación y por lo menos intentan disminuirlo.

Conociendo las TIC

Bienvenidos una vez más a mi blog. Después de haber escrito sobre la didáctica general en la educación infantil, ha llegado el momento de dar un paso más y conocer más a fondo el mundo de las TIC.

En la primera clase hemos podido ver el recorrido que vamos a realizar durante esta asignatura y hemos empezado a familiarizarnos con las TIC. Con esta clase se me ha despertado el interés por saber más sobre las tecnologías en las aulas de inantil, ya que forman parte de nuestro día a día y los niños se empiezan a familiarizar con ellas cada vez antes.

Por lo tanto, aplicar las tenologías en las aulas de infantil me parece un buen recurso para trabakar con niños pues partiremos desde los intereses de los mismos y podremos conseguir que estén más motivados.

Por otro lado, no podemos olvidar que las TIC también tienen tanto aspectos positivos como negativos, por lo que debemos aprender a utilizarnas de manera apropiada. Como he mencionado anteriormente, unos aspectos positivos de utilizar las nuevas tecnologías en el aula son en primer lugar,  que podemos realizar actividades de manera que resulte más interesante para los niños y en segundo lugar, dar las explicaciones de una manera más visual. Por el contrario, con esto podemos fomentar el uso excesivo de las mismas e incrementar el sedentarismo.

Además, debo comentar que nos centraremos en el tema del medio ambiente y de los problemas que giran en torno a este tema.

 

Laburbilduz...

Lehenik eta behin, nire burua aurkeztuko dut. Haizea Marcos naiz eta Haur Hezkuntzako gradua ikasten hasi naiz aurten Donostiako Irakasleen Unibertsitate Eskolan. Lehenengo kurtso honen bigarrrengo lauhilekoan Didaktika Orokorra deituriko arloan murgiltzeko aukera izan dugu eta gaia ondo lantzeko, blog bat irekitzea proposatu zitzaigun non bertan, klasean landutakoaren hausnarketa pertsonalak islatuko ziren. Hasieran, zailtasun batzuk eduki nituen blog-ak nola erabiltzen ziren ez nekielako eta didaktikari buruz ezer gutxi nekielako. Orain ordea, kurtsoa amaitu ondoren, didaktikari buruz zerbait dakidala esaten ausartuko naiz, bai eta blog-ak nola ibiltzen diren ere. 
Didaktikari buruz zer eta nola ikasi dugun jakin dezazuten, sarrera honetan kurtsoan zehar landutako alderdi guztien laburpen bat egingo dut.

Didaktikari hasiera emateko, gure haur hezkuntzako garaiaren oroitzapenak blog-ean islatzea eskatu ziguten, txikitako argazkiak igotzen edo garai hartako oroitzapenak ekartzen ziguten gauzak igotzen.

Saio batzuetan zehar, irakaskutzarekin erlazionatuta dauden argazki, biñeta... komentatu genituen adibidez, pentsamendu kritikoarekin erlazionatuta daudenak, edo, gure kasuan, Paulo Freireren esaldi baten hausnarketa egin genuen.

Aurrekoaz gain, Curriculumari buruz hitz egin dugu, honen definizio  bat eginez eta mota desberdinak aipatuz: erreala, formala, itxia, irekia, ezkutua.

Curriculuma zer den eta mota desberdinak landu eta gero, haurrekin lan egiteko metodologia desberdinak ikusi genituen. Proiektuekin ikastea nolakoa den jekiten hasi ginen. Metodo honekin,  umeek irakasleak egiten duena kopiatu beharrean, pentsaraztea egiten die eta egiteko moduak bilatzen dituzte, hau da, aportazioak egiten dituzte. Ondoren, txokoak zer diren azaldu ziguten. Metodologia honen bitartez, umeak espazio desberdinak dituzte non gauza desberdinak egin ditzakete. Adibidez: plastikaren txokoa, ipuinaren txokoa...

Txokoetan lan egiten degunean, irakasleon papera interesa lortzea izango litzateke, frogatzea, jakingura sortzea, animatzea, entzutea ikasleen arteko elkarrizketak baita proposamen berriak sortzea ere.

Irakurgai batzuk ere landu ditugu, "La ciudad de los niños"adibidez, hiriak umeentzat desegokiak direla esaten duena eta beraz, umeek hiriaren antolaketari buruzko erabakiak hartu behar lituzketela.
Gainera, taldeka metodologia desberdinei buruz, tailerrak, Decroly eta txokoei buruz hain zuzen ere, hitz egiten dituzten artikuluak irakurri ditugu eta haien arteko amankomunak atera. Guztiak alderdi komun batzuk dituztela antzeman genuen: lehenik eta behin, guztiak umeen interesetan zentratzen dira eta esperimentazioaren bitartez ikastea ere. Zailtasunak dituzten ikasleentzat egokitzen dituzte ariketa gehienak. Irakasleak ere berdintasunak dituzte, inplikazio maila handia eduki behar dute eta jarrera aktiboa izan behar dute. Gainera, metodologia guztietan material desberdinak erabiltzen dituzte, lantzen ari direnari egokitzen dena.

Kurtsoa bukatzeko, unitate didaktiko bat egiten ikasi dugu eta unitate didaktiko baten zati bat prestatu dugu, emozioei buruzkoa.

Aipatzekoa da, behaketa egiterakoan didaktian landutako alderdi dexente ikusi genituela, currriculum desberdinak, ezagutza curricularrak... Beraz, klasean ikasitakoa egoera errealetan ikusteko aukera eduki dugu, eta horrela, hobeto barneratu ahal izan dugu.

E-paperzorro honekin, kurtsoan zehar didaktikari buruz landutakoaren laburpen bat egitea izan dut helburutzat, eta, zerotik hasita, unitate didaktiko baten zati bat egitera iritsi garela ikustea. Hori bai, alderdi teoriko batzuk landuta lehenengo. Azaldutakoa ondo ulertzen delakoan, eta nire blog-a gustokoa izan zaizuelakoan, bukatutzat ematen dut.

UNITATE DIDAKTIKOA

Azkeneko asteetan Unitate Didaktiko bat egiten egon gara. Ni eta nire taldea EMOZIOei buruzko unitate didaktiko bat egin dugu. Hau aurrera eramateko, lana zenbait ataletan banatu dugu. Lehenik eta behin, gure unitate didaktikoaren kokapea, saio kopurua eta denboralizazioa azaldu ditugu. Ondoren, honekin lortu nahi ditugun konpetentziak idatzi, edukiak azaldu eta metodologian barneratu ginen.
2 Konpetentzia azpimarratu genituen:

• Hizkuntzarako konpetentzia
• Gizarterako eta herritartasunerako konpetentzia

Edukietaz hitz egiterakoan, hurrengoei buruz egin genuen:

• Kontzeptuzkoak (jakitea)
• Prozedurazkoak (egiten jakitea)
• Jarrerazkoak (izaten jakitea)

Metodologiaz idazterakoan, ikasleen ezaugarriak eta landu beharreko edukiak hartu genituen kontuan, eta, txokoen metodologia erabiltzea erabaki genuen. Bertan, hiru txoko nagusi egotea pentsatu genuen: marrazketaren txokoa, antzerkiaren txokoa eta ipuinaren txokoa. Txoko hauetaz gain, gune kolektibo bat egotea aproposa iruditu zitzaigun eguneroko jarduerak egin ahal izateko.

Metodologia hau jarraituz, 6 jarduera asmatu genituen emozioak ondo landu eta barneratzeko. Adibidez: karetak eta nolakoa naiz ni.

Gure unitate didaktikoa aproposa izan den eta umeek konpetentziak eta emmozioak zer diren ikasi duten jakiteko, prozesu osoan zehar behaketan oinarritutako ebaluazioa egitea pentsatu genuen, eta bukaeran, hitzezko eskalak erabiltzea adostu genuen. Bestalde, Irakasleak prozesuaren bukaeran autoebaluaketa bat egitea pentsatu genuen, unitate didaktikoa behar den bezela atera den jakiteko eta hobetu ahal izateko.

<iframe src="https://docs.google.com/document/d/1obw3GFvekPWP9ahkAwzmQIEkg6b2_Xl6SX2hN3zzWAw/pub?embedded=true"></iframe>

METODOLOGIA DESBERDINEN AMANKOMUNAK

Sarrera honetan metodologia desberdinak azalduko ditut eta haiek landu eta gero, guztien arteko amankomunak aterako ditut.

TAILERRAK

Problemen ebazpenen tailerra:

Tailer hau 4-5 urteko haurrek problema matematikoak ebazteko duten kapazidadean oinarritzen da. Hasieran, ipuin bat kontatzen zaie problemarekiko erreferente bat eduki dezaten.

Tailerrak hainbat fase ditu, non problemaren azalpena eta arauak azalduko zaizkien umeei, indibidualki lan egingo dute eta irakasleek datuak jasoko dituzte, komunean jarriko dituzte bakoitzaren estrategiak, hau da, bakoitzak bere modua azalduko du eta konturatuko dira pentsatzeko modu desberdinak daudela. Batzuk, marrazkien bidez azalduko dute, beste batzuk rekenrek edo mutilinkekin eta azkenik emaitza azalduko da. Umeei ebaluateu behar zaie, jakiteko tailerraren prozedura ulertu duten, beraien estrategiak azaltzeko gai diren ikusteko… Baita tailerra ere, hau da, ea adinarentzat egokia izan den eta nola lan egin duten ikusteko.

Tailer hau lantzeko modu desberdinak daude, baita motibazioak ere. Gehienetan, motibazio horiek kanpotik datozte, adibidez, ume handiagoek ez dakitela problema hori ebazten…

Tailer honen bukaeran ikusi da umeen inplikazio handiagoa izan dela matematikak modu “normalean” lantzen direnean baino, modu honetan haurrak direlako protagonistak eta beraien ikaskuntzaren arduradunak. Argi eduki behar da ez dela beharrezkoa umeek emaitza egokira lehengo aldan iristea, baizik eta prozesuan inplikatzea eta motibatuak egotea. Irakasleentzan inplikazio handiago bat suposatzen du, baina emaitzak ikusita pena merezi du.

“RESOLUCIÓN DE PROBLEMAS PARA EL DESARROLLO DE LA COMPETENCIA MATEMÁTICA EN EDUCACIÓN INFANTIL”

Matematikako tailerra 2005-2006tik abian jarri ohi duten proiektua da eta programa honetan 4,5 eta 6 urte arteko umeek parte hartzen dute. Izan ere, 4 urteko beherako umeentzat komenigarria ez dela uste dute.

Hasiera batean, Espainian 5-6 urte arteko klaseetan programa hau hasi zen instrukzio kognitiboa aplikatuz. Hau da, haurrak  matematikako problemak konpontzeko beraiek hartzen zituzten estrategiak propioen bidez bideratzen zen inongo haurre ikasketarik  eta beraien artean amankomunean jartzen zuten, modu honetan problemak konpontzen zituzten. Poliki-poliki tailerra aldatuz joan da, 4 eta 5 urte arteko haurrentzat programa aplikatu egin zen eta beraien maila kognitibora moldatzeko matematikako problemetan beraiek ezagutzen zuten liburu ilustratuekin zerikusia zeukaten arazoak planteatzen ziren enuntziatuetan, hau nagusiki umeak problemak ulertzea lortuko dutela segurtatzeko da. Honekin lortu nahi dena umeen estrategiak beraien hartean erakustea, azaltzea eta beraien estrategiak babestea argumentuak erabiliz lortu nahi da eta honekin beraien arteko komunikazioa ere bermatzen da, liburuekin matematikako arazoak hobeto ulertzea lortzen da eta haurren matematikarako ulerkuntza garapena handitzen da.

Lehenengo saioa: biderketa arazo bat

Biderketa saioak ipuinaren irakurketarekin hasten da. Ipuinarekin haurren erreakzioak hasten dira, batzuk barre egiten dute beste batzuk komentarioak botatzen dute eta ipuinaren arazoa nola konpondu behar dela esaten dute. Ondoren problema irakurtzen dute, problemaren irakurketa errepikatzen da bi aldiz edo gehiago. Irakurketaren ondoren haurrak proposamenak botatzen dute arazoa konpontzeko eta azkenean bi proposamenak nabarmentzen dira eta umeak aukera horiekin lanean jartzen dira material desberdinekin. Umeei problema ahaztuta ez daukatela ziurtatzeko berriro irakurtzen die.

Haurrak material desberdinarekin arazoaren konponbidea lortzen dute. Ume batek ulertzea lortzen badu ulertu ez duten kideei azaltzen dio marrazketaren bidez edo materilaren bidez. Beraien artean hitz egiten dute eta beraien konponbidea defendatzeko argudioak botatzen dute.

Saioaren zehar umeen elkarrizketak grabatzen dute, marrazkiak jasotzen dute, argazkiak ateratzen dute… Saioaren bukaeran irakasleari galdetzen diote bere ikuspuntua eta balorazio bat egiten dute saioa bukatu bezain laister.

Bigarren saioa: zatiketa taldekatzeren arazo bat

Zatiketa saioa ere ipuinaren irakurketaren inguruan doa. Umeak ipuina ezagutzen dute aurreko saioan landu dutelako baina berriro irakurtzen dute ez ahazteko. Umeen motibazio maial berdina da eta arazoa ulertu ez dutenei berriro azaltzen diote. Ume batek ez du bakarrik konponketa azaltzen baizik eta arazoa nola egin duen azaltzen du. Ondoren, lanean jartzen dira materialak erabiliz. Lortu nahi dena da umeak problemaren enuntziatua material desberdinekin errepresentatzeko ahalmena daukatela ikustea da. Irakasleen interbentzioak zeharkakoak dira, hau da, inoiz konponketa ez du esaten.

PROIEKTUAK

"Proiektuetan oinarritutako ikaskuntzak" ikaskuntza esanguratsua, eta ikaskuntza globalizatua erabiltzen da, hau da, haurren interesetatik eta haiek dakitenetik  abiatuz, hori garatzea eta sakontzea, errealitateko arlo guztiak lotuz eta landuz. Beraz, proposamen bat metodologia ezberdinetan txertatu edo aplikatu daiteke. Horretarako, ikaslea parte hartze aktiboa izan behar du; izan ere, beraien ezagutza da proiektuen abiapuntua, eta zer ikasi nahi duten adosten dute. Irakaslea, aldiz, laguntzaile edo dinamizatzailea edo gidaria behar du izan, hau da, alde batetik, ikasleei jakingura sustatuko diena, eta bestetik, ikasleen interesak eta beraien prozesua behatuko duena, eta noski, baliabideak eskainiko dituena. Ezinbestekoak dira metodologia honetan, hortaz, irakasleen arteok koordinazioa, gela bakoitzak bere bidea daraman arren, koordinazioa beharrezkoa baita; eta baita gurasoen parte hartzea ere, hau umeentzat oso positiboa delarik.

Lehen aipatu dudan moduan, Bergarako eskolan martxan jarritako bi esperientzia praktiko ikusi genituen. Alde batetik, egutegi bat sortzearena, ikasleen behar batetik sortu zena, baina honen bidez, aspektu ezberdinak landu zituzten: zenbakiak, irakurketa, idazketa, hezkuntza artistikoa, urtaroak... Eta bestetik futbolarena, ikasleen interes bat zelako sortu zena.

Honekin ikus dezakegu, proiektuak ikasleen interesetatik edota beharretatik sortu daitezkela, eta beraz, irakaslea adi egon behar da beti umeek hitz egiten dutena eta egiten dutena kontuan hartuz, interes eta behar horiek antzemateko, eta hortik gaiak ateratzeko. Proiektuarekin jarraituz, hurrengo pausua umeek horri buruz dakitena, eta gainera, jakin nahi dutena ateratzea da, eta modu horretan, irakasleek proiektua diseinatzen has daitezke, hala nola; helburuak, edukiak, jarduerak, gaitasunak, taldekatzeak... finkatzen. Honekin batera, gurasoei proiektuaren berri emateko, eta haiek horri buruz zer dakiten jakiteko ere txantiloi bat bidaltzen zaie. Azkenik, proiektuari ekitea da azkenenko pausua, beti ere, azken xede bat kontuan hartuta (egutegi bat sortzea, adibidez), konpetentzia eta arlo ezberdinak landuz.

Azkenik aipatu nahi dut, metodologia honek zenbait abantaila dituela, besteak beste: Integrala da, hau da, ezaugarri ezberdinak hartzen ditu kontuan, eta denekin bat egiten du; ikaskuntza maila altua eragiten du haurrengan, pentsatzea...; aktiboa da, motibatzailea, globalizatua, kreatiboa, erabakiak hartzeko aukera ematen du, inbestigatzailea da, kooperatiboa, bakoitzaren iniziatiba sustatzen du, eta azkenik, oso praktikoa da.

OVIDE DECROLY

Interes zentroak

Alde batetik, haurrak zuzeneko behaketaren bidez ikasi behar dutela dio Decrolyk. Esperimentazioa eta arrazoiketaren bidez ikastea sustatzen du maisu-maistrak azalpenak eman beharrean.

Bestalde, ikasgaiak batera ematea sustatu nahi ditu, hau da, ikasgai bakoitza banandua eman beharrean, era globalean irakasten ditu.

Oinarri pedagogikoa:

1. Eremu naturala
2. Ikasle murriztuak
3. Lokal egokiak
4. Langileak
5. Taldekatze homogeneoa
6. Gela espeziala
7. Hizkuntza eta kalkulua (goizeko lehenengo orduan)
8. Umeen interesen araberako ariketak (goizean)
9. Atzerriko hizkuntza eta eskulanak (arratsaldez)
10. Txango eta bisitak (goiz batzuetan)
11. Gurasoen partaidetza eta ezagutza
12. Disziplina
13. Ikasleen hitzaldiak
14. Lankidetza

Oinarri psikofisiologikoak:

Metodoa

1. Obserbazio fasea:
2. Asoziazio fasea:
3. Adierazpen fasea:

TXOKOAK

Txokoak, hezkuntza sistemaren helburuen arabera antolatzen dira. Txoko hauek antolatzeko orduan, kontuan hartzen dira espazioa, ingurunea eta baita irakasleen edo hezitzaileen interesak. Antolakuntza honen barruan, aukera desberdinak egon ohi dira; besteak beste, haur bakoitzak libreki aukera dezakeela nora joan, edo bestela, hezitzaileak antolatutako egutegi bat jarraituz, taldetxoak eginez.

Txokoetan antolatutako metodologia honek haurrak txokoetan lan egitera bultzatzen ditu, eta horrekin batera elkarreraginean ibiltzera. Haur eskoletan askotariko txokoak ikus ditzakegu, arloaren arabera. Txoko bakoitzak daukan garrantziaren eta edukien arabera, haurrak denbora desberdina pasatzen dute txoko batean edo bestean.

Txoko desberdinak egoteak aukera ematen dio maisu/maistrei inplikazio maila aldatzen joateko. egia da hasieran haurrak ohitu arte inplikazio handia eduki beharko dutela, baina denborarekin gutxitzen joango da inplikazio maila hori. Gainera, txoko batzuetan irakasleek askatasuna uzten diete haurrei beraiek nahi dutena esperimentatzeko.

Bestalde, haurrei nahi duten txokoa aukeratzeko askatatsuna uzteak arrisku bat du; izan ere, haur batzuk beti jotzen dute txoko berdinera, eta hori ez gertatzeko batzuetan hobe da antolakuntza pixka bat bideratzea.

Txoko hauetan oso garrantzitsua da irakaslearen eginkizuna; gidaria eta behatzailea izatea lan oso garrantzitsua da kasu honetan. Haurrei laguntza eskaini behar die, baina aldi berean behatu egin behar ditu, euren jokabideak zeintzuk diren jakiteko.

Dakigunez, normalean txoko bakoitzean arlo desberdinak jorratzen dira, matematikak, lengoaia, gramatika etab., baina era oso sinplean. Etxe txokoa, bulegoa, margotegia, denda eta jolas txokoak izaten dira ohikoenak.

Txokoetan oinarritutako metodologian ikasleek jarrera aktiboa eduki behar dute jarduerak aurrera ateratzeko. Gainera, komenigarria da txokoz aldatzen joateaz gain, gelaz ere aldatzea, testuingurua errepikakorra ez suertatzeko. Denbora kontrolatzea ere oso garrantzitsua da, izan ere, testuingurua bezalaxe errepikakorra izan daitekelako haur batentzat denbora asko egotea txoko bakoitzean.

Azkenik, material egokia egotea oso garrantzitsua da; hau da, txoko bakoitzean material desberdina egon behar du, toki bakoitzean jarduera desberdinak egiten direlako.

AMANKOMUNAK

Metodologia guztiak landu ondoren, alderdi komun batzuk daudela antzeman dugu. Lehenik eta behin, guztiak umeen interesetan zentratzen dira eta esperimentazioaren bitartez ikastea ere. Zailtasunak dituzten ikasleentzat egokitzen dituzte ariketa gehienak. Irakasleak ere berdintasunak dituzte, inplikazio maila handia eduki behar dute eta jarrera aktiboa izan behar dute. Gainera, metodologia guztietan material desberdinak erabiltzen dituzte, lantzen ari direnari egokitzen dena.